براي توسعه پايدار و دستيابي به سبد انرژي متنوع، جهش به سوي استفاده از انرژي هاي تجديد پذير بسيار ضروري است .تجديد پذيرها دومين منبع انرژي در توليد برق جهاني در سال 2017 بودند. اين منابع ارزشمند تجديدپذير، 24.5 درصد از توليد برق جهان را در دست دارند و پس از زغال سنگ (با سهم 38.5 درصدي) و گاز طبيعي (با سهم 23 درصدي) و بالاتر از هسته اي (با سهم 10.3 درصدي) قرار دارند. از سال 1990 ، توليد برق تجديد پذير در سراسر جهان به طور متوسط 3.8 درصد در سال رشد کرده است، که بيشتر از ميانگين رشد کل توليد برق ( 2.9 درصد) است. در حالي که 19.4درصد از برق جهاني در سال 1990 از منابع تجديد پذير توليد شده بود، اين سهم تا سال 2017 به 24.5 درصد افزايش يافته است .

بنابر گزارش آژانس بين المللي انرژي (IEA) ، در سال 2017 ، 1816.2 ميليون تن معادل نفت خام (Mtoe) انرژي از منابع تجديدپذير در جهان توليد شده است که کشور چين با توليد 277.9 ميليون تن معادل نفت خام، سهم 15 درصدي و رتبه اول را دارد. کشور ايران با توليد 1.8 ميليون تن معادل نفت خام با سهم نزديک به صفر درصد، رتبه 83 ام جهان را در اختيار دارد .

يکي از مهمترين دلايل عدم توسعه انرژي هاي تجديدپذير در ايران، منابع سوخت هاي فسيلي خصوصا گاز است که کشور را از نياز به جهش به سمت انرژي هاي تجديدپذير دور کرده است. روند توليد انرژي هاي تجديدپذير در ايران روند رو به رشدي را نشان مي دهد ولي سهم توليد برق از انرژي هاي تجديدپذير با توجه به افزايش تقاضاي برق در کشور، روند نزولي دارد و اين نشان از عدم توسعه انرژي هاي تجديدپذير بر حسب نياز کشور بوده است .

ايران در توليد انرژي هاي تجديدپذير از کشور رقيب اقتصادي خود در منطقه فاصله زيادي دارد. البته منابع سوختهاي فسيلي ايران و ترکيه قابل مقايسه نبوده و ترکيه در توسعه انرژي هاي تجديدپذير، جبر جغرافيايي بيشتري نسبت به ايران دارد. کشورهاي نفتي منطقه اعم از عربستان، امارات و عراق نيز تمايل چنداني در توليد انرژي هاي تجديد پذير از خود نشان نداده اند و ميزان توليد انرژي هاي تجديدپذير در اين کشورها از ايران نيز کمتر است. اما براي توسعه پايدار و دستيابي به سبد انرژي متنوع، جهش به سوي استفاده از انرژي هاي تجديد پذير بسيار ضروري است .