مميزي انرژي

مميزي انرژي مجموعه اقداماتي است جهت شناسائي، نحوه توزيع مقادير و موقعيت هاي مصرف  حامل هاي انرژي دريک فعاليت يا فرآيند ، که طي اجراي آن، فرصت ها و امکانات صرفه جويي انرژي مشخص و ارزيابي مي گردد. هدف مميزي انرژي تعيين راه حل هايي براي کاهش مصرف انرژي در واحد توليدي محصول(خروجي) و همچنين کاهش هزينه هاي بهره برداري مي باشد.

بطور کلي مميزي انرژي مي تواند در 3 سطح طبقه بندي شود:

الف: مميزي سطح 1 :

يک مميزي سطح 1 که گاهي اوقات ديدکلي ناميده مي شود، امکان ارزيابي کلي مصرف انرژي محل جهت تعيين اين که آيا استفاده انرژي منطقي يا بيش از اندازه است را فراهم مي نمايد. اين استاندارد ارزيابي هاي داخلي از محل را فراهم مي سازد به گونه اي که اثر اندازه گيري انرژي بتواند پيگيري و ارزيابي شود. 

ب: مميزي سطح 2 :

مميزي سطح 2 ، منابع انرژي يک محل، مقدار انرژي عرضه شده ، و اينکه انرژي به چه ميزان استفاده شده است را تعيين مي‌نمايد. همچنين نواحي که در آن صرفه‌جويي مي تواند محقق گردد را شناسايي کرده ، اندازه‌گيري‌هايي که بايد انجام شود را توصيه ميکند ، و بيانيه اي از هزينه‌ها و پتانسيل صرفه‌جويي‌ها را فراهم مي‌نمايد.مميزي سطح 2 يک بررسي استفاده انرژي است، که انتظار مي‌رود يک ارزيابي مقدماتي از هزينه ها و صرفه جويي ها فراهم نمايد.

ج: مميزي سطح 3 :

مميزي سطح 3 تجزيه و تحليل جزئي از نحوه استفاده انرژي، صرفه‌جويي‌هاي مي تواند محقق گردد ، و هزينه‌ دستيابي به آن صرفه‌جويي‌هاي را فراهم مي‌آورد. اين مميزي مي تواند کل محل را پوشش دهد يا در يک بخش جداگانه متمرکز گردد، همچون يک فرآيند صنعتي مجزا يا يکي از بخش هاي خدماتي.